’s Morgens begin ik samen met het team in onze oefenzaal (tegenwoordig maar met een klein deel van het team door de corona-maatregelen).
We bespreken de hoeveelheid zorg van die dag: welke afdelingen zijn druk? Welke collega’s geven les vandaag? Na het overleg ga ik naar de klinische afdelingen. Meestal start ik op de langdurige opname-afdeling van het oncologisch centrum.

Hier zie ik een patiënt die opgenomen is met complicaties na chemotherapie. Hij vertelt mij over zijn grote passie; schilderen. Zijn grootste uitdaging is dat hij niet op zolder komt, bij al zijn schilderspullen. Zijn hulpvraag is duidelijk; hij wil zo snel mogelijk weer schilderen. Samen maken we een plannetje hoe hij dit doel bereikt. Gelukkig is hij het met mij eens dat het doel wat ambitieus is. We besluiten om thuis verder te trainen met een fysiotherapeut uit de eerste lijn.

Ik zie nog een aantal patiënten op de afdeling, daarna is het tijd voor het multidisciplinair overleg op de afdeling hematologie (een andere afdeling waar ik werkzaam ben). In dit overleg bespreken we patiënten. Hierbij zijn allerlei disciplines aanwezig: artsen, diëtisten, geestelijk verzorgenden, verpleging en het palliatief team.

's Middags begin ik op onze polikliniek; in het kader van een studie naar medicamenteuze behandeling van Giant Cell Tumours meet ik het bewegingsbereik van een knie. De rest van de middag spendeer ik op de klinische afdelingen. Aan het eind van de dag schrijf ik een overdrachtsbrief aan de fysiotherapeut voor de meneer die graag snel weer schildert. Als ik de brief bij hem langsbreng, belooft hij plechtig zijn eerste schilderij aan het ziekenhuis op te dragen. En of we het schilderij dan in de hal óf op het toilet hangen, dat mogen we zelf bepalen, grapt hij.